Over Mirjam
Oprichter van Powerful woman
Mijn naam is Mirjam, ik ben getrouwd met Ido en samen wonen wij in het mooie Zeeuwse dorp Oost-Souburg.
​
Al in mijn jeugd dacht ik na over het ongeboren leven. Mijn moeder gaf me in mijn tienerjaren de boodschap mee: ‘Stel dat je zwanger bent dan moet je het gewoon zeggen.’ Niet dat ik zo’n losbandig leven had, maar ze wilde dat ik gewoon met mijn verhaal thuis kon komen.
Tijdens mijn middelbare school had een vriendin abortus laten plegen. Ze zei er niet veel over, maar ik wist dat het zo was. Ik ben altijd voor het leven geweest. Al vaker heb ik gedacht: ik moet er iets mee, voorlichting geven op scholen of… Het kwam er niet van, totdat…
​
In 2019 werd onze dochter Rachel geboren. Bij de eerste termijnecho bleek dat ze een verdikte nekplooi had. De arts noemde meteen dat hij dacht aan een chromosoomafwijking, bijvoorbeeld het Downsyndroom. Ook werd abortus aangeboden. Ik vond het verschrikkelijk. Ze was zo welkom en de arts begon erover om haar leven te beëindigen, omdat ze misschien anders was. Dat ging er bij mij niet in.
Bij de twintigwekenecho bleek dat Rachel een hartafwijking had en meerdere dingen waren anders bij haar. Ik wilde geen punctie of testen, want God legde het in mijn moederhart om haar te beschermen. Rond de 34 weken werd ik opgenomen met zwangerschapsvergiftiging in het ziekenhuis.
Bij een zwangerschap van 35,4 werd Rachel geboren doormiddel van een keizersnede. Het was spannend hoe haar hartje het zou oppakken, maar ze deed het ontzettend goed. Ze werd meteen op de Kinderen IC opgenomen.
Na tien kostbare weken is Rachel overleden en teruggegaan naar haar Schepper, Jezus. Ik wist in mijn hart: Rachel haar leven gaat leven brengen. Haar leven heeft mij veranderd, ze heeft me moeder gemaakt, ze heeft me strijdbaar gemaakt. Door haar is er een nieuwe missie geboren om op te komen voor de kwetsbaren in onze maatschappij en dat is het ongeboren kind: de gezonde ongeboren kinderen en de kinderen met een chromosoomafwijking met name trisomie 13 en 18.
Tijdens haar leven voelde ik dat ik haar verhaal wilde vertellen door een boek te schrijven. Daar ben ik vrijwel meteen na haar overlijden mee begonnen. Ook ben ik me toen gaan verdiepen in pleegzorg, IVF, adoptie en zwanger worden op een natuurlijke manier. Mijn hart voor kinderen speciale kinderen klopte. Het gevoel dat als ouders hun kindje met Down niet wilden, ik het wel wilde, was zo sterk. Dat kende ik niet van mezelf.
Ik schreef een blog over het ongeboren leven en stuurde dit naar Schreeuw om Leven. Mijn blog werd geplaatst in hun magazine en ik werd gevraagd om mee te werken aan de Week van het leven.
Het boek is afgelopen maart 2023 uitgekomen en de titel is: ‘Haar naam is Rachel, Anna Rachel.’ Het boek stuur ik de medische wereld in, naar verloskundigen, gynaecologen en artsen. Ik wil een ander geluid laten horen over hoe het ook kan.
Afgelopen mei heb ik een gastles gegeven op HBO-Verloskunde in Maastricht en het is mijn doel om op vele HBO-V’s voorlichting te geven en het liefst ook op Universiteiten.
Ik ben gestart met het waken bij een abortuscentrum. Het ongeboren leven in Nederland staat enorm onder druk. Daarbij klopt mijn hart om het ongeboren leven bespreekbaar te maken in kerken. Het is te stil in de Nederlandse kerk over het ongeboren leven en over abortus. Abortus is een groot onrecht in onze maatschappij en de christenen blijven stil.
Het kan niet zo zijn dat we de God van het leven dienen en niet opkomen voor de kinderen in de moederschoot. Psalm 82:3 ‘Doe recht aan weerlozen en wezen, kom op voor verdrukten en zwakken.’ Wie is er weerlozer dan een baby, een kind in de moederschoot?