Het is altijd in mijn verlangen geweest om moeder te worden. De zwangerschap van Rachel vond ik zo mooi en heel speciaal. Ondanks de zorgen heb ik enorm genoten, de verwachting van het nieuwe leven, van Rachel haar leven in mij. Ze is het grootste cadeau dat ik heb gekregen in mijn leven. Zwanger worden en blijven is voor mij niet vanzelfsprekend. Ik heb twee miskramen gehad. Dit vond ik intens; de verwachting van nieuw leven, het kindje dat komt, de zwangerschapsklachten en dan ineens dat ik begon te vloeien. Beiden keren heb ik de miskraam als een kleine bevalling ervaren. De enorme krampen die gepaard gingen met veel bloedverlies.
Het verlangen naar nieuw leven in mijn buik werd na het overlijden van Rachel alleen maar groter, maar ook het verlangen om voor iemands kindje te mogen zorgen die zelf haar kindje niet wilde. Dat had ik daarvoor nooit gehad. Met dat Rachel was geboren is ook mijn moederhart geboren. Daarbij werd mijn hart ineens zo groot voor kindjes met een chromosoomafwijking.
Ik heb alle mogelijkheden onderzocht op welke manier ik nog meer moeder kon worden, van pleegzorg tot adoptie, van IVF tot embryoadoptie. Ik wil nu ingaan op IVF.
Bij IVF wordt er bij de vrouw doormiddel van het toedienen van hormonen een grote eicelproductie opgang gebracht. Hoe meer eicellen hoe groter de kans op een goede bevruchting en vervolgens op een zwangerschap. Zie verder bij het kopje informatie over hoe IVF in zijn werk gaat. Toen ik bij mijn zorgverzekering ging uitzoeken wat er vergoedt werd bij IVF, schrok ik. Mijn zorgverzekering vond een standaard IVF-traject niet Bijbels verantwoord, omdat er restembryo’s over kunnen blijven. Dit zijn embryo's die overblijven na het traject. Er ligt dan nieuw leven ingevroren in de vriezer. Wat doe je als je gezin compleet is of als je partner overlijdt? Een scheiding meemaakt? Wat doe je dan met de over gebleven embryo’s? Vanuit dit oogpunt vergoedde mijn zorgverzekering alleen een IVF-traject waarbij eicellen worden geoogst en er 1 of 2 eitjes worden bevrucht en meteen worden teruggeplaatst. De andere eicellen worden dan ingevroren en bij een tweede poging wordt er een eitje ontdooit en deze doormiddel van ICSI bevrucht. Op deze manier blijven er geen restembryo’s over. Alleen is de slagingskans op een zwangerschap kleiner dan bij een regulier IVF-traject. Ook las ik op de site van Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV) dat er embryo’s worden weggegooid als ze niet van goede kwaliteit zijn volgens de artsen. Dit was voor mij al een punt dat ik dacht: daar kan ik niet achterstaan. Je kunt zeggen, maar bij een gewone zwangerschap komen ook miskramen voor. Maar dan is dat de natuur die dat doet. Nu in dit traject bepaalt de arts of het menselijk leven wel of niet wordt weggegooid. Embryo's van slechte(re) kwaliteit zijn niet bestemd tegen de vriezer. Maar wat als ze wel terug kunnen worden geplaatst?
Wat kan je doen met de restembryo’s? Ik weet niet hoeveel ingevroren embryo’s er in de vriezers liggen in Nederland, maar het zal mij niet verbazen als dat er veel zijn. Ouders krijgen een aantal opties waaruit ze kunnen kiezen:
1) Bewaren van de embryo’s of het embryo, daar betaal je jaarlijks een bedrag voor
2) Het ingevroren embryo of embryo’s weggooien
3) Het embryo of embryo’s aan de wetenschap afstaan voor onderzoek
4) Embryo’s afstaan aan wensouders, dit wordt embryoadoptie genoemd
Wat doe je met overgebleven embryo’s? Stel dat je vindt dat je gezin compleet is met twee kinderen en er liggen nog drie embryo’s ingevroren in de vriezer. Gooi je deze dan weg? Dan gooi je een mensenleven weg... Sta je het af aan de wetenschap? Dan gaan ze je embryo, je kindje laten doorgroeien om het te onderzoeken om te kijken hoe het mensenleven ontwikkelt. Ook om te onderzoeken hoe ze in de toekomst onder andere betere IVF-trajecten kunnen aanbieden. Dit mensenleven wordt dan een proefkonijn voor de wetenschap. Nu mag een embryo voor onderzoek wettelijk nog twee weken doorgroeien, dan zit je in een zwangerschap van ongeveer 4 weken plus een paar dagen. Twee partijen in de Nederlandse politiek, VVD en D66 willen de grens verleggen naar 4 weken, dus dat is dan gelijk aan een zwangerschap van 6 weken. Na het onderzoek gooien ze het menselijk leven weg. De eerste twee keuzes vind ik onbegrijpelijk. Daar waar een stel zo graag een kindje wil en daar alles voor over heeft en nu dan een kindje of misschien meer kindjes hebben gekregen vanuit dezelfde eitjesoogst, worden nu de broertjes en zusjes afgestaan aan de wetenschap of weggegooid. Dit is dan ook abortus, het weggooien van ongeboren leven. De laatste keuze: je embryo afstaan aan wensouders. Dit vind ik dan de meest liefdevolle keuze, je gunt deze embryo, dit kindje een kans op leven, om te groeien en je gunt deze ouders een kans op een kindje. Ten diepste ben ik niet voor embryoadoptie, maar als ze er al zijn, vind ik dit de meest liefdevolle keuze om te maken voor het ongeboren leven. Met dat ik dit alles schrijf, wil ik noemen dat ik niet wil veroordelen, maar ik wil werken aan bewustwording over wat leven is en de kostbaarheid van elk mensenleven. We hebben toch een verantwoordelijkheid voor het leven dat is gecreëerd?
Vaak denken stellen die verlangen naar een kindje helemaal niet na over de andere kant van IVF. Het verlangen is vaak zo groot, wat ik me heel goed kan voorstellen. Ook niet over het feit wat ze doen als er embryo's overblijven of dat er aan het begin van het traject door de arts wordt besloten wat de goede en slechte embryo's zijn. Wetenschappelijk gezien start er nieuw menselijk leven vanaf de bevruchting. De Bijbel beschrijft in Psalm 139 dat God ons ongevormde begin zag. Jeremia 1: 4 schrijft: 'Nog voordat Ik je in de moederschoot vormde kende Ik je al.' God heeft al een bestemming voor ons voordat wij geboren worden. Vanuit deze teksten kan ik IVF niet verantwoorden met de Bijbel. Ook gezien het feit dat Jezus Zelf een embryo is geweest. Dit leg ik ook uit in mijn preek die je onder Links kan vinden. Ik hoop door deze informatie dat mensen hierover gaan nadenken, over de verantwoordelijkheid die ze dragen voor het ongeboren leven.
IVF is zoveel meer dan alleen een eicel en een zaadcel samenbrengen. IVF is het eerste waarin ze het leven kunnen bewerken als het op een natuurlijke manier niet lukt. Tegenwoordig kan je in bepaalde landen ook al kiezen of je een jongetje of een meisje wilt. Dan doorloopt de vrouw een IVF-traject en het embryo de gewenste geslachtschromosoom wordt teruggeplaatst. Een stap verder is dat de embryo’s kunnen worden onderzocht op erfelijke ziektes en de embryo’s die de erfelijke ziektes niet dragen worden dan geselecteerd. Ze kunnen op dit moment zover gaan dat ze een embryo kunnen bewerken om een ziekte eruit te halen, dit noemen ze genetische manipulatie van embryo’s. Bij bepaalde erfelijke ziektes wordt deze techniek al toegepast in Nederland. In Spanje kan je bijvoorbeeld een eicel kopen als je zelf geen eicellen meer hebt. De eicellen komen met name van studenten die hiervoor een vergoeding krijgen. Of de eicellen komen van vrouwen die het financieel goed kunnen gebruiken. In de met name wat armere landen zijn ook veel draagmoeders die voor jou een kindje willen dragen en baren als het bij jou niet meer kan. Doormiddel van een IVF-traject worden er eicellen geoogst en deze bevrucht met het zaad van jouw partner. Deze moeders doen dat vaak voor geld om gewoon rond te kunnen komen, maar vaak met slechte arbeidsvoorwaarden. In deze industrie is er geen grens omtrent de beschermwaardigheid van het leven en een kind is een product geworden. Kijk voor de documentaire met vijf afleveringen op NPO 'De baby-industrie.'
Het verlangen om opnieuw moeder te worden is er nog steeds, dat gaat niet zomaar over, ook niet naarmate ik ouder word. Het veranderd op een bepaalde manier wel. Ik heb een proces doorgemaakt om mijn leven opnieuw in te richten. Na alles wat ik gelezen en gehoord heb over IVF kan ik niet anders concluderen dat het zoveel meer is dan alleen een eitje en zaadcel samenbrengen waaruit nieuw leven ontstaat. IVF is een onderdeel vruchtbaarheidsindustrie, waar de maakbaarheid van het leven begint en waar iedereen met iedereen kinderen kan krijgen. Waar een kind een product is geworden, dat weggegooid kan worden als het niet meer in iemands leven past om welke reden dan ook.
Daarbij, maar bovenal heb ik vanaf het begin van mijn kinderwens in begin mijn dertiger jaren besloten om op God te vertrouwen. In die tijd werd het net mogelijk om je eicellen in te vriezen. Daar was toen een documentaire overgemaakt: ‘Een ei voor later’. Een vriendin vroeg aan mij of dat niet iets voor mij was, gezien mijn zwangerschapswens. Toen besloot ik in mijn hart om God te vertrouwen. Ik wilde op Hem vertrouwen dat Hij mij zou zegenen met een man en als de man er komt dan komen er ook kinderen. Dit was mijn eerste keuze in mijn kinderwens om niet een medisch traject in te gaan. Deze overtuiging heb ik altijd gehouden. Al ben ik er ook op beproefd een tijdje heeft IVF toch als een achterdeurtje gevoeld. In Nederland kom je tot je 42ste in aanmerking voor IVF, daarna moet je naar het buitenland. Dat ik tegen mijn man zei: ‘Zouden we het toch doen?’ Maar steeds als we daar over doorspraken dan wist ik het weer: nee, dit is niet de weg. We vertrouwen God voor nieuw leven in mijn moederschoot. Ook heb ik jaren geleden, voordat ik trouwde tegen mezelf gezegd: ‘Een kind in zichzelf is geen doel.’ Daar heb ik altijd achter gestaan, alleen toen Rachel overleed, voelde het toch anders. Ik wilde zo graag nog een kindje dat ik het soms moeilijk had om een kind niet tot een doel te maken. Steeds weer moest opnieuw besluiten God is mijn doel.
De vraag die overblijft is: ‘Hoe ga je dan op een Bijbelse manier om met een onbeantwoorde kinderwens.’ Pastor Vlad and Lana Savchuk hebben daar een prachtige video over gemaakt, die ik met jullie wil delen. Aan het begin van hun huwelijk werd duidelijk dat zij medisch gezien geen kinderen konden krijgen. Nu na 13 jaar huwelijk is Lana zwanger. In de video delen ze hoe ze hiermee zijn omgegaan vanuit het woord van God. https://www.youtube.com/watch?v=WcWNJukIiSw&t=610s
Frontrunners houdt een keer per jaar kinderwensdiensten. Een dienst waarin onderwijs wordt gegeven over Gods beloften over het krijgen van kinderen. Er wordt voor mensen gebeden en waar nodig worden mensen ook bevrijd.
Verder vind ik het vrij stil in de christelijke wereld rondom kinderloosheid en hoe je daarmee op een Bijbelse manier mee om kan gaan.
Comments